Kapitalul grecesc

Am găsit în cel mai recent număr al revistei greceşti Poema câteva poeme de-ale mele în greacă, traduse de Eleni Iliopoulou, alături de poeme de Adela Greceanu şi Claudiu Komartin.

Cred că numai când le-am citit (vorba vine) în turcă textele mele mi-au sunat aproape la fel de bizar. Cel de mai jos, de exemplu, aş înclina să cred că-i Kapital - dar n-aş băga mâna-n foc. :)

Κεφάλαιο

Δεκατέσσερεις μπύρες είναι κακό, δεκατέσσερεις μπίρες κι ένα μπουκάλι βότκα είναι
καλύτερο.
Προφανώς ο Μάρξ είχε δίκιο
Μισό λίτρο είναι ιδανική απόδειξη
Οτι ύστερα από ένα σημείο
Η ποσότητα μεταμορφώνεται σε ποιότητα.
Οι μπεκρήδες έχουν τον Μαρξ μες στην ψυχή τους,

Είτε το ξέρουν είτε όχι.
Γι' αυτό και οι συζητήσεις στα μπαρ της Ρουμανίας
Μοιάζουν τόσο πολύ με εκείνες στους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέβσκι
Και για τον ίδιο λόγο οι πραγματικοί αλκοολικοί είναι αντικομμουνιστές-
Κάθε σοσιαλιαστής άθεος που πίνει με συνείδηση
γίνεται μετά από ένα ορισμένο επίπεδο, ένα μυστικιστής αναρχικός.

Οταν βρεις τα κότσια να σταματήσεις να πίνεις, έχει λήξει.
Εχεις φτάσει στο τέλος, το σύνορο όπου η ποσότητα
Δεν μπορεί πλέον να μεταμορφωθεί σε ποιότητα.
Είσαι ήδη κατά πάσα πιθανότητα, ένας τέλειος μυστικιστής
Με το απαραίτητο φορτίο ενοχών στην τσέπη.
Είναι άσχημο να μην έχεις τα κότσια. Και πολύ καλύτερα μετά το πρώτο σφηνάκι βότκας.

(Iar dacă e într-adevăr Kapital, în română ar suna aşa: 

Paișpe beri e rău, paișpe beri plus o jumate de vodcă e bine.
E limpede, Marx a avut dreptate:
500 de ml sunt demonstraţia ideală
că, de la un punct încolo,
cantitatea se transformă în calitate.
Cei ce beau îl au pe Marx în suflet,

fie că știu, fie că nu.
De aia discuţiile din crâșmele din România
seamănă cu discuţiile din „Posedaţii” lui Dosto,
și tot de aia beţivii adevăraţi sunt anticomuniști –
orice ateu socialist care bea cu nădejde
se transformă, după o anumită cantitate, într-un anarhist mistic.

Când ai curaj să nu mai bei, s-a terminat.
Ai ajuns la capăt, la borna de unde nici o cantitate
nu se mai poate transforma în calitate.
Ești deja, după toate probabilităţile, un mistic desăvârșit,
cu setul corespunzător de vinovăţii la îndemână.
Ce rău e să nu ai curaj. Și ce bine, după prima sută de vodcă.)